بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انواع جهت گیری هدف با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی و شناسایی سهم هر یک از متغیر­های انواع جهت­گیری هدف و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیش­بینی پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان بود. پژوهش حاضر از نوع مقطعی بوده و رویکرد توصیفی از نوع همبستگی هست. جامعه­ی آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه­ی دانش­آموزان سال اول دبیرستان­های پسرانه و دخترانه در شهر رشت که در سال تحصیلی 93- 1392 به تحصیل اشتغال داشتند. از بین دانش­آموزان 364 نفر (208پسر و 156دختر) با روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله ای و با توجه به حجم جامعه  انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش­نامه­ی راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گرو، پرسش­نامه­ی سنجش جهت­گیری­های هدف الیوت و مک گریگور بود. برای تجزیه وتحلیل داده­های پژوهش از تحلیل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از برنامه­ی کامپیوتری spss استفاده شد. نتایج مؤید این مطلب است که متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و جهت­گیری هدف تسلطی به صورت مثبت و جهت­گیری هدف عملکردی به صورت منفی پیش­بینی کننده­های معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان بوده و سهم راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در این زمینه بیش از سایر متغیرها است.